«فیفا دی» مهر ماه تمام شد. فرصتی که بازی‌های تیم ملی در آن بیشتر از آنکه امیدوارمان کند، نگرانمان کرد. امروز دیگر مهم نیست که مثلاً کره جنوبی و ژاپن با برزیل بازی می‌کنند و ما باید روی نقشه دنبال کیپ ورد بگردیم تا ببینیم حریف آینده تیم ملی اصلاً کجای این کره خاکی است. اگر بنا به مقایسه باشد، از این به بعد باید حسرت بازی‌های تدارکاتی عربستان و قطر را هم بخوریم، چون بدون تردید در برنامه‌های آنها هم نه خبری از روسیه محروم هست، نه تانزانیای نیست در جدول، تازه همین کیپ وردی هم که قرار است با ما بازی کند، حتماً برای خودش تا جام جهانی و حضور در آن برنامه‌های مفصلی ریخته است.
بگذریم، امروز بحث، بحث حریفان تدارکاتی نیست، چون اصولاً بحث بی‌فایده‌ای است. فوتبال ایران و مسئولان آن به همراه کادر فنی تیم ملی هیچ عزمی برای برپایی بازی تدارکاتی مناسب با تیم‌های مناسب ندارند. به شعارهایشان نگاه نکنید. آنها مثل همیشه زمان را از دست داده‌اند و به بهانه تحریم‌ها و اینکه کسی با ما بازی نمی‌کند، اصلاً دنبال کار نرفته‌اند و حالا هم که همه برای خودشان برنامه ریخته‌اند، اینجا فدراسیون‌نشینان ذره‌بین در دست گرفته‌اند و برای انجام بازی تدارکاتی در کره زمین دنبال کشور می‌گردند.
امروز بحث، بحث کیفیت تیم ملی است؛ تیمی که حتی در بازی با تانزانیا هم که برنده از آن خارج شد، هیچ برنامه، ساختار و شکلی نداشت. از این تیم هر چه به جام جهانی نزدیک‌تر می‌شویم، نگران‌تر می‌شویم که چگونه قرار است مقابل تیم‌های آماده فوتبال جهان پا به میدان بگذارد؛ تیمی که پشتوانه آن لیگی بی‌کیفیت است که دوباره از فردا شروع می‌شود. لیگ هم بیشتر مایه آبروریزی است تا امیدواری. کارشناسان فوتبال می‌گویند یک تیم ملی قوی از دل یک لیگ قوی بیرون می‌آید، اما حتی خود قلعه‌نویی هم معترف است که لیگ ایران بسیار بی‌کیفیت‌تر از قبل شده است. در چنین شرایطی امید اصلی ایران به لژیونرهایش بود که آنها نیز مدت‌هاست از شرایط آرمانی دور هستند، مدت‌هاست که بازی نمی‌کنند و مدت‌هاست که برخی‌هایشان اصلاً تیم ندارند.
مجموع این شرایط دست به دست هم داده تا امروز تقریباً همه یکصدا شوند که آینده‌ای برای فوتبال نمی‌توان متصور بود. بیهوده نیست که هوادار فوتبال کمپین راه می‌اندازد برای تحریم و تخته کردن در فوتبال، این حقیقتی است که مسئولان فدراسیون به همراه دیگر دست‌اندرکاران فوتبال و سرمربی تیم‌ملی و کادرفنی‌اش از آن به عنوان غرض‌ورزی و دشمنی نام می‌برند. طبیعی هم هست که این جماعت هرگونه انتقادی را این‌گونه پاسخ بدهند. به هر حال باید پاسخگو باشند که نیستند و در عوض با فرافکنی و توهم توطئه تمام انتقاد‌ها و مخالفت‌ها را ساکت می‌کنند.
فیفا دی مهر ماه به همه ثابت کرد که اوضاع فوتبال ایران وخیم‌تر از آنی است که تصور کنیم، فوتبالی که مسئولانش نمی‌خواهند بپذیرند کار فوتبالی که بالای سر آن مثلاً مدیریت می‌کنند تمام است؛ و این درد بی‌درمان اصلی فوتبال ایران است. فوتبال ایران امروز بیشتر از هر زمان دیگر نیازمند تغییر است؛ تغییر در نوع نگاه، نوع مدیریت، نسل و زیرساخت. خلاصه کلام اینکه فوتبال باید تغییر کند که اگر نکند نابود می‌شود.
